Sinds maart 2020 werk ik als softwareontwikkelaar voor Levarne. Aangezien dit mijn eerste 'volwassen' baan was, wist ik niet goed wat ik kon verwachten. In hoeverre heeft mijn studie mij voorbereid op het werk als softwareontwikkelaar? En hoe is het om samen te werken met een gecoördineerde groep collega's? In deze post deel ik mijn vorderingen bij het ontdekken van de antwoorden op deze vragen.

De kneepjes van het vak leren

Mijn eerste dag bij Levarne werd ik geconfronteerd met zoveel nieuwe indrukken dat ik er hoofdpijn van kreeg. Voordat ik ook maar iets kon gaan doen, moest ik een half dozijn accounts aanmaken voor verschillende platforms, een paar programma's installeren, en uitzoeken hoe ik het soort project waaraan ik zou gaan werken kon draaien. En dat alles op Linux, een besturingssysteem waar ik niet aan gewend was. Ergens tussendoor werd ik door een collega geïntroduceerd in het Vuejs framework en kreeg ik mijn eerste praktijkopdracht: maak een soort email scheduler, die op een gespecificeerd tijdstip wat tekst naar de echo functie in de back-end stuurt, met behulp van een API call. Deze echo functie zou simpelweg de tekst terugsturen die ik er naartoe stuurde. Op dit moment hadden mijn hersenen hun maximale capaciteit bereikt. Dus tot het lunchtijd was, kon ik niet veel meer doen dan wat van de Vuejs documentatie doorlezen. Een van de dingen waar ik van ben gaan genieten bij Levarne is dat het hele kantoor op hetzelfde moment eet. Dit biedt een welkome onderbreking van al het programmeren.

In de middag ontdekte ik dat mijn eerste opdracht eigenlijk niet zo moeilijk was en ik maakte hem af. Het volgende wat ik moest doen was gebruikers in staat stellen hun gebruikersnaam te veranderen. Deze wijziging moest zowel op de server als lokaal worden opgeslagen.

De volgende dagen verliepen volgens hetzelfde patroon. Elke keer als ik een opdracht af had, kreeg ik een nieuwe waarbij ik iets nieuws moest leren over Vue of de manier waarop Levarne werkt, en beetje bij beetje begon ik meer het gevoel te krijgen dat ik wist wat ik aan het doen was.

Voetbal en saucijzenbroodjes

Tijdens mijn eerste twee weken in Levarne leerde ik mijn collega's kennen en ontdekte ik enkele van Levarnes interessante gewoonten. Ik was blij te ontdekken dat veel van de Levarniërs jonge mensen waren zoals ik. De meesten studeerden nog of waren pas afgestudeerd. Dit gaf me het gevoel dat ik erbij zou horen.

In de namiddag op mijn tweede dag was het redelijk goed weer en dat betekende blijkbaar dat het tijd was voor voetbal. We speelden buiten op de parkeerplaats. Ik merkte dat zo'n rondje rennen en sporten een geweldige manier is om je geest leeg te maken na meer dan een halve dag programmeren, en het hielp me de laatste uren door te komen.

In mijn tweede week maakte ik kennis met de harde straf van alle grote fuckups. Of het nu gaat om het implementeren van foute code, op kantoor komen na 9:30, of een ander probleem waar genoeg hongerige collega's van weten. De overtreder is iedereen een worstenbroodje schuldig. Het eerste worstenbroodje dat ik at was het worstenbroodje dat we kregen van een collega die zich verslapen had. Het was erg lekker en ik besloot dat ik niet afkerig was van deze traditie.

En zo gingen mijn eerste twee weken voorbij, voetballend, worstenbroodjes etend, luisterend naar Nederlandse volksliedjes en hier en daar wat werk tussendoor. Meer en meer begon ik me thuis te voelen op kantoor. Helaas kwam ik daar een hele tijd niet meer.

Corona meetings

Na mijn tweede week werd het kantoor gesloten. Vanwege Corona werd iedereen die kon gevraagd thuis te werken, en dat deden we dan ook. Alle contact met mijn collega's werd gereduceerd tot twee korte hangoutsessies per dag en een beetje chatten of af en toe bellen op Slack. Dit heeft het inwerkproces zeker vertraagd, vooral met de collega's waar ik niet mee werk. Dit was een tegenslag, maar ik ontdekte ook enkele positieve kanten aan thuiswerken. Zo bespaar ik dagelijks iets meer dan een uur reistijd, en kan ik me beter concentreren op mijn werk zonder de afleiding van gesprekken die niet over mij gaan.

Het was tijdens deze eerste week van thuiswerken dat ik mijn eerste opdracht kreeg die niet louter bedoeld was om te oefenen. Ik moest de front-end van drie pagina's maken voor een licentiebedrijf. Een ervan was gewoon een tabel die wat algemene informatie gaf en hoeveel van elke verschillende licenties werden verdeeld. De tweede pagina bevatte een zoekformulier waarmee je in een database naar mensen met een licentie kon zoeken, en de resultaten werden getoond in een tabel op de derde pagina. Het was geen erg groot project, maar toen ik klaar was, was ik toch trots en blij dat ik al iets kon doen dat nuttig aanvoelde, na slechts twee weken oefenen en leren.

De evenementen App

Na dit kleine project begon ik te werken aan een veel groter project, en ik ben er nog steeds mee bezig op het moment dat ik dit schrijf: De Evenement App. Samengevat is het een sjabloon voor applicaties die gebruikers in staat stellen evenementen te creëren, te delen en eraan deel te nemen. Op dit moment heb ik meer dan vijftien pagina's gemaakt. Een van de grootste uitdagingen is om de app overzichtelijk en aanpasbaar te houden. Omdat het slechts een sjabloon is, moet het ontwerp snel en gemakkelijk kunnen worden aangepast aan de wensen van toekomstige klanten. Dit betekent dat alle knoppen, invoervelden en andere componenten die meer dan eens gebruikt worden, bij voorkeur maar één keer gedefinieerd moeten worden. Op die manier kunt u ze allemaal veranderen, door alleen die ene definitie te veranderen. Dit begint echter moeilijker te worden als er bijvoorbeeld twee knoppen zijn die op elkaar lijken, maar niet precies hetzelfde zijn. Maak ik dan nog steeds een enkele component, maar aanpasbaar met enkele instellingen? Of moet ik de twee knoppen apart maken? Vragen als deze houden me voortdurend bezig.

Een andere moeilijkheid is dat het ontwerp nog niet helemaal in zijn definitieve staat is. Soms moeten pagina's die ik al gemaakt heb veranderd worden, of terwijl ik ze aan het maken ben ontdek ik dingen die ontbreken of overbodig zijn. Meestal levert dit niet veel extra werk op, maar soms moet ik mijn pagina volledig herstructureren, of veel dingen die ik gemaakt heb verwijderen, wat frustrerend kan zijn.

Maar meestal werk ik met veel plezier aan de app, en ik ben er trots op dat hij stap voor stap, pagina voor pagina, steeds beter wordt.

Conclusie

Hoewel veel nog nieuw voor me is, ben ik verbaasd hoe snel ik me nuttig heb kunnen maken door aan die drie pagina's en momenteel de Event App te werken. En hoewel het werk soms moeilijk kan zijn en de dagen langer zijn dan ik gewend ben, geeft het me ook voldoening en trots, waardoor mijn vrije avonden en weekenden des te meer verdiend zijn. Al met al ben ik blij om voor Levarne te werken!